
خیار درختی با نام علمی Cucumis sativus گیاه بسیار قدیمی است که منشا آن روم و یونان قدیم است؛ واریته های درختی به صورت نامحدود رشد کرده و گلهای آن از کنار جوانه های برگ رشد میکنند. ساقه این گیاه خزنده و کرک دار است. گیاه خیار تک پایه بوده و گل های نر و ماده روی یک بوته قرار دارند؛ گل های نر زودتر از ماده می رسند. تمام سبزی های تیره ی کدوییان از جمله خیار و کدو حساس به سرما هستند و محصول فصل گرم می باشند ، ولی خیار در هوای کمی خنک تر رشد بهتری دارند خیار استثنا بوده و محصول فصل خنک میباشد. برخلاف دیگر میوه های این تیره که باید کامل رسیده برداشت شوند خیار را باید کمی قبل از رسیدن کامل برداشت کرد. معمولا اولین برداشت ۶۰ الی ۷۰ روز بعد از کاشت می باشد. علاوه بر پر محصول بودن، این گیاه از مقاومت بسیار بالایی نیز برخوردار است.
بذر خیار درختی رسمی یکی از انواع بذرهای پرکاربرد در کشاورزی ایران است که به دلیل ویژگیهای خاص خود، مورد توجه بسیاری از کشاورزان قرار گرفته است. این نوع بذر، مناسب برای کشت در فضای باز و گلخانه بوده و گیاه حاصل از آن دارای رشد قوی و باردهی بالا میباشد. خیار درختی رسمی معمولاً میوههایی کشیده، سبز رنگ و با پوست نسبتاً نازک تولید میکند که طعم مطلوب و بازارپسندی خوبی دارند.
برای کاشت بذر خیار درختی رسمی، ابتدا باید بذرها را در محیطی با دمای مناسب (حدود ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد) و خاکی با زهکشی مناسب قرار داد. بهتر است قبل از کاشت، بذرها را به مدت ۲۴ ساعت در آب ولرم خیساند تا جوانهزنی سریعتر انجام شود. پس از آمادهسازی بذر، آنها را در عمق ۱ تا ۲ سانتیمتری خاک قرار داده و روی آن را با لایهای نازک از خاک بپوشانید. آبیاری منظم و حفظ رطوبت خاک در این مرحله اهمیت زیادی دارد.
پس از سبز شدن بذرها و رشد نهالها، باید مراقبتهای لازم مانند وجین علفهای هرز، آبیاری منظم و تغذیه گیاه با کودهای مناسب انجام شود. خیار درختی رسمی به نور کافی و دمای معتدل نیاز دارد و در صورت فراهم بودن شرایط مناسب، میتواند در مدت زمان کوتاهی به باردهی برسد. برداشت میوهها زمانی انجام میشود که خیارها به اندازه مطلوب رسیده و رنگ سبز شفاف خود را حفظ کرده باشند.
در مجموع، استفاده از بذر خیار درختی رسمی به دلیل مقاومت نسبی به بیماریها، رشد سریع و محصولدهی بالا، گزینهای مناسب برای کشاورزان و علاقهمندان به کشت خیار به شمار میرود. رعایت نکات فنی در مراحل کاشت، داشت و برداشت، نقش مهمی در افزایش کیفیت و کمیت محصول نهایی خواهد داشت.